ฝึกฝนเดินลำพังถ้าไม่มีผู้ใดจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[Joe524]

กำแน่นเท่าใดก็สู ญ เ สี ย มากเพียงแค่นั้น

เช่นเดียวกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็หล่นออกมาจากมือมากมายเพียงแค่นั้นที่ควรจะ

ถนอมควรรู้ถนอม เพราะว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นสิ่งที่มีราคาที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด และก็เสียใจที่สุดก็เป็นได้เมื่อใด ที่รู้สึกท้อใจถ้าหากอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถิดแต่ว่าเมื่อร้องจนกระทั่งสาแก่ใจแล้ว ก็ต้องลุกขึ้นยืนยืด อีกรอบให้ได้

ความซาบซึ้งชดเชยความผูกพันไม่ได้

ไม่ว่าจะเป็นใคร เพื่อนหรือคนแ ปลกหน้าคุณต้องทำความเข้าใจที่จะยิ้ม แม้ในใจจะร่ำไห้ฟูมฟาย

สักเท่าใดด้วยเหตุว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นชรา ก็เลยอย่ า ไปคาดหวังว่าจะมีผู้ใดดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขหากใครสักคนไร้ค่าเพียงพอให้ท่านถนอม ก็ต้องฝึกฝนปล่อย

ฝึกวาง ฝึกฝนทิ้ง

อย่ า เลือกคบคนที่รูปพรรณสัณฐาน

ควรศึกษาที่จะสรรเสริญคนที่ความรู้ความเข้าใจ และแม้คุณคิดว่าตัวเองสู้คนอื่นเขาไม่ได้อย่ า

ได้น้อยใจ เพราะเหตุว่าคุณ ก็เป็นคนเดินดินเหมือนบุคคลอื่นทั่วๆไป

บิดามารดาคือคนที่รักแล้วก็ห่วงใยต่อคุณมากที่สุด

อย่ า นึกถึงท่านเฉพาะตอนขาดเงิน อย่ า มีความรู้สึกว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของพ่อแม่แต่ไม่สงส ารบิดามารดาเหรอ ที่มีลูกไม่เคยรู้โตสักครั้ง

ไม่มีอะไรดังเดิม

ด้วยเหตุว่าทุกสิ่งแปรไปทุกเมื่อทุกนาที อย่ า เอาแนวทางการเก่าๆมาแก้ปัญหา คนสองคน

รักกันบางทีอาจมิได้อยู่ร่วมกันตลอดเวลา อย่ า เอาแต่พร่ำเพ้อ อย่ า มัวแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้บางทีอาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกลกันมากกว่าเดิม

วิถีทางของชีวิตนั้นย า วไกล

จงศึกษาที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่บุคคลอื่นไม่ได้พึงพอใจคุณอย่างเดิม ก็ไม่ต้องเศร้าใจ

ด้วยเหตุว่าทุกคนต่างมีทางของชีวิตที่จำต้องเ ดินเช่นกัน ไม่มีใครเดินเดินคู่คุณไปจนถึง

ที่หมาย อย่ า ให้ผู้ใดกันแน่ผู้ใดผู้หนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง เปลี่ยนเป็นทั้งปวงใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของคนเรา เกิดขึ้นจากการเกลียดชังที่จะอยู่เพียงลำพัง
อยู่คนเดียว
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/
คำค้นหา : พึ่งพาตัวเอง